Ο Αβέρκιος ήταν επίσκοπος της Ιεράπολης της Φρυγίας στα χρόνια του αυτοκράτορα φιλοσόφου της Ρώμης
Μάρκου Αυρηλίου. Ήταν άγιος και φιλάνθρωπος κληρικός, έκανε και θαύματα. Εργάστηκε με αποστολικό ζήλο για τη διάδοση του χριστιανισμού στη Λυκαονία, Μεσοποταμία, Πισιδία,
Φρυγία και Συρία. Σε ένα ταξίδι του στη Ρώμη γιάτρεψε την θυγατέρα του αυτοκράτορα.
Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 72 ετών. Γιορτάζεται στις 22 Οκτωβρίου.
Παλαιοχριστιανική επιγραφή που χαράκτηκε το 216 μ.Χ. σε εξάμετρους στίχους και χαρακτηρίζεται σαν η «βασίλισσα» των επιγραφών αυτού του είδους. Ένα τμήμα από το πρωτότυπό της βρέθηκε από τον W. M. Ramsay στις αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην Φρυγία το 1882-1883.
Το κείμενο της επιγραφής αποτελείται από 22 στίχους και αναφέρεται στις αποδημίες του επισκόπου Ιεράπολης, του αγίου Αβερκίου, παρουσιάζει δε πολλές ομοιότητες με τις ελληνικές παραλλαγές που περιγράφουν τον βίο του.
Πολλοί ερευνητές αρνήθηκαν τη χριστιανική προέλευση της επιγραφής και τη θεώρησαν γνωστικό ή συγκρητικό μνημείο που ανήκει μάλιστα σε ιερέα της θεάς Κυβέλης. Σύμφωνα όμως με την άποψη που επικράτησε, η επιγραφή είναι καθαρά χριστιανική και όπως αποδείχθηκε, σε μερικά σημεία της αναφέρεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και μοιάζει σε αυτό με την επιγραφή-επιτάφιο του Πεκτορίου.
Το τμήμα της επιγραφής αυτής των ανακαλύψεων βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λατερανού, επειδή το είχε δωρίσει ο Αμπντούλ Χαμίτ στον πάπα Λέοντα τον ΙΓ’ .
Οι 22 στίχοι είναι :
Ἐκλεκτῆς πόλεως ὁ πολείτης τοῦτ΄ ἐποίησα
ζῶν͵ ἵν΄ ἔχω καιρῷ σώματος ἔνθα θέσιν.
οὔνομ΄ Ἀβέρκιος ὁ ὢν μαθητὴς ποιμένος ἁγνοῦ͵
ὃς βόσκει προβάτων ἀγέλας ὄρεσιν πεδίοις
τε͵ ὀφθαλμοὺς ὃς ἔχει μεγάλους πάντη καθορῶντας.
οὗτος γάρ μ΄ ἐδίδαξε .... γράμματα πιστά•
εἰς Ρώμην ὃς ἔπεμψεν ἐμὲν βασιλείαν ἀθρῆσαι
καὶ βασίλισσαν ἰδεῖν χρυσόστολον χρυσοπέδιλον•
λαὸν δ΄ εἶδον ἐκεῖ λαμπρὰν σφραγεῖδαν ἔχοντα.
καὶ Συρίης πέδον εἶδα καὶ ἄστεα πάντα͵ Νισῖβιν͵
Εὐφράτην διαβάς͵ πάντη δ΄ ἔσχον συνομίλους
Παῦλον ἔχων ἔποχον. πίστις πάντη δὲ προῆγε
καὶ παρέθηκε τροφὴν πάντη ἰχθὺν ἀπὸ πηγῆς
πανμεγέθη καθαρόν͵ ὃν ἐδράξατο παρθένος ἁγνή•
καὶ τοῦτον ἐπέδωκε φίλοις ἔσθειν διὰ παντὸς
οἶνον χρηστὸν ἔχουσα κέρασμα διδοῦσα μετ΄ ἄρτου.
ταῦτα παρεστὼς εἶπον Ἀβέρκιος ὧδε γραφῆναι͵
ἑβδομηκοστὸν ἔτος καὶ δεύτερον ἦγον ἀληθῶς.
ταῦθ΄ ὁ νοῶν εὔξαιτο ὑπὲρ Ἀβερκίου πᾶς ὁ συνῳδός.
οὐ μέντοι τύμβῳ τις ἐμῷ ἕτερόν τινα θήσει.
εἰ δ΄ οὖν͵ Ρωμαίων ταμείῳ θήσει δισχίλια χρυσᾶ
καὶ χρηστῇ πατρίδι Ἱεροπόλει χίλια χρυσᾶ.
