ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ
ΤΗΙΟΥ "ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ ΗΜΙΑΜΒΙΑ"
Με το
όνομα αυτό έμεινε γνωστή μια πολύ μεγάλη συλλογή αρχαίων ποιημάτων, που κακώς
αποδίδονται στον Ανακρέοντα εφόσον δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτόν.
Όλα
αυτά τα ποιήματα ανήκουν ή σε σύγχρονους με τον ποιητή ή σε μεταγενέστερους ή
και σε απομιμήσεις ποιημάτων εκείνου.
Γι'
αυτά έγραψε σχετικά και μάλιστα με μεγάλη πειστικότητα ο γερμανός φιλόσοφος C.
G. Sterk στο έργο του Quaestiones Anacreonti, Lipsie 1846.
Ο
Otfried Karl Muller έχει περιλάβει στην Ελληνική Γραμματολογία του όλους τους
λόγους που πείθουν ότι κανένα από τα Ανακρεόντια δεν είναι γνήσιο ποίημα του
Ανακρέοντα ούτε έχουν γίνει από έναν μόνο ποιητή ούτε σε μια συγκεκριμένη
εποχή.
Τα
παλαιότερα από αυτά έχουν μεταβληθεί ως προς τη γλώσσα, μερικά έχουν γραφεί
κατά τους βυζαντινούς χρόνους και η φιλολογική κριτική έδειξε ότι πολλά
γράφτηκαν στις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνα, μερικά μάλιστα από αυτά είναι και
μεσαιωνικά.
Αρχικά
η συλλογή είχε περιλάβει λιγοστά ποιήματα, κυρίως ημιάμβους μόνον ή όπως
αναφέρεται και στον Παλατινό Κώδικα "Ανακρέοντος Τηίου συμποσιακά
ημίαμβα". Αυτά και μικρότερα είναι και έχουν περισσότερη χάρη σε σύγκριση
με κάποια άλλα που συμπεριλήφθηκαν αργότερα και είναι πιο ρητορικά. Τα αρχικά
ημιάμβια της συλλογής μεταποιήθηκαν κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και
τα επόμενα είναι μεταγενέστερα και όχι όλα της ίδιας εποχής.
Μερικά
από αυτά, όπως τα 29-31-32, ο Γκαίτε έκρινε άξια να τα μεταφράσει στα γερμανικά
επειδή ξεχώριζαν για την ποιητική αξία τους.
Από
όλα τα ποιήματα πάντως δεν λείπει η χάρη και η λεπτότητα. Εξυμνούν τον έρωτα,
τα συμπόσια, την άνοιξη, την Αφροδίτη, τον οίνο και τον Διόνυσο.
