Επικός ποιητής , σύγχρονος του Θεοκρίτου και του Καλλιμάχου. Γνωστός με
τις επωνυμίες Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος και Αλέξανδρος ο Σατύρου. Γεννήθηκε στην
Πλευρώνα της Αιτωλίας, το 320 ή το 325 π.Χ. και από τα νεανικά του χρόνια
εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια όπου έγινε δεκτός με τιμές στην αυλή του
Πτολεμαίου του Φιλάδελφου.
Ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος οργάνωνε τότε τη μεγάλη αλεξανδρινή βιβλιοθήκη, που είχε ιδρύσει ο πατέρας του Πτολεμαίος ο Σωτήρ και ανέθεσε στον Αλέξανδρο την ταξινόμηση και την έκδοση των τραγωδιών και των σατυρικών δραμάτων της κλασσικής εποχής. Από την εργασία του αυτή, ο ποιητής ονομάσθηκε «τραγωδοδιδάσκαλος».
Αργότερα, περίπου το 276 π.Χ., πήγε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αντιγόνου του Γονατά.
Παράλληλα με την κριτική του εργασία ο Αλέξανδρος έγραψε θεταρικά έργα, ελεγεία και άλλες ποιητικές συνθέσεις. Επίσης έγραψε ένα σατυρικό δράμα με τίτλο «Αστραγαλισταί», στο οποίο αναφέρεται κυρίως στην παιδική ηλικία του Πατρόκλου. Λέγεται πως έχει γράψει και τραγωδία με τίτλο «Αντιγόνη».
Τα θεατρικά έργα του θεωρήθηκαν πολύ αξιόλογα στην εποχή του. Τον κατέταξαν στην «Πλειάδα των Αλεξανδρινών τραγωδών», που περιλάμβανε επίσης τους Λυκόφρονα, Σωσιφάνη, Σωσίθεο, Διονυσιάδη, Όμηρο τον Βυζάντιο και Φίλισκο τον Κερκυραίο.
Πολύ γνωστές ήταν στους σύγχρονους και κατοπινούς συγγραφείς οι ελεγείες του Αλεξάνδρου: «Απόλλων» και «Μούσα». Ο Αθήναιος αναφέρει ένα επικό του ποίημα με τίτλο «Αλιεύς». Ο Θέων ο Σμυρναίος παραθέτει δύο αποσπάσματα από ένα διδακτικό ποίημα του Αλεξάνδρου, που αναφερόταν στους πλανήτες και τα άστρα, με τίτλο «Φαινόμενα».
Ο ποιητής ήταν επίσης μέλος του ποιητικού κύκλου, που ίδρυσε ο Θεόκριτος στην Κω για την καλλιέργεια και τη διάδοση της βουκολικής ποίησης.
Από το λεξικό Σούδα : alpha.1127. Ἀλέξανδρος Αἰτωλός· ἐκ πόλεως Πλευρῶνος͵ υἱὸς Σατύρου καὶ Στρατοκλείας͵ γραμματικός. οὗτος καὶ τραγῳδίας ἔγραψεν͵ ὡς καὶ τῶν ἑπτὰ τραγικῶν ἕνα κριθῆναι͵ οἵπερ ἐπεκλήθησαν ἡ Πλειάς.
Ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος οργάνωνε τότε τη μεγάλη αλεξανδρινή βιβλιοθήκη, που είχε ιδρύσει ο πατέρας του Πτολεμαίος ο Σωτήρ και ανέθεσε στον Αλέξανδρο την ταξινόμηση και την έκδοση των τραγωδιών και των σατυρικών δραμάτων της κλασσικής εποχής. Από την εργασία του αυτή, ο ποιητής ονομάσθηκε «τραγωδοδιδάσκαλος».
Αργότερα, περίπου το 276 π.Χ., πήγε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αντιγόνου του Γονατά.
Παράλληλα με την κριτική του εργασία ο Αλέξανδρος έγραψε θεταρικά έργα, ελεγεία και άλλες ποιητικές συνθέσεις. Επίσης έγραψε ένα σατυρικό δράμα με τίτλο «Αστραγαλισταί», στο οποίο αναφέρεται κυρίως στην παιδική ηλικία του Πατρόκλου. Λέγεται πως έχει γράψει και τραγωδία με τίτλο «Αντιγόνη».
Τα θεατρικά έργα του θεωρήθηκαν πολύ αξιόλογα στην εποχή του. Τον κατέταξαν στην «Πλειάδα των Αλεξανδρινών τραγωδών», που περιλάμβανε επίσης τους Λυκόφρονα, Σωσιφάνη, Σωσίθεο, Διονυσιάδη, Όμηρο τον Βυζάντιο και Φίλισκο τον Κερκυραίο.
Πολύ γνωστές ήταν στους σύγχρονους και κατοπινούς συγγραφείς οι ελεγείες του Αλεξάνδρου: «Απόλλων» και «Μούσα». Ο Αθήναιος αναφέρει ένα επικό του ποίημα με τίτλο «Αλιεύς». Ο Θέων ο Σμυρναίος παραθέτει δύο αποσπάσματα από ένα διδακτικό ποίημα του Αλεξάνδρου, που αναφερόταν στους πλανήτες και τα άστρα, με τίτλο «Φαινόμενα».
Ο ποιητής ήταν επίσης μέλος του ποιητικού κύκλου, που ίδρυσε ο Θεόκριτος στην Κω για την καλλιέργεια και τη διάδοση της βουκολικής ποίησης.
Από το λεξικό Σούδα : alpha.1127. Ἀλέξανδρος Αἰτωλός· ἐκ πόλεως Πλευρῶνος͵ υἱὸς Σατύρου καὶ Στρατοκλείας͵ γραμματικός. οὗτος καὶ τραγῳδίας ἔγραψεν͵ ὡς καὶ τῶν ἑπτὰ τραγικῶν ἕνα κριθῆναι͵ οἵπερ ἐπεκλήθησαν ἡ Πλειάς.
