Η Βοιώ ήταν πανάρχαια ποιήτρια από τους Δελφούς,
Ιέρεια του ναού του Απόλλωνα,
σύζυγος του Ακταίου (μυθικού βασιλιά της Αθήνας)
και μητέρα του Παλαιφάτου.
Σ’ αυτήν αποδίδεται ο ύμνος του Απόλλωνα
από τον οποίο ο Παυσανίας διέσωσε λίγους στίχους
που αναφέρουν ότι οι Υπερβόρειοι Παγασός και Αγνεύς
ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών και ότι ο Ωλήν
ήταν ο πρώτος μάντης του Φοίβου και πρώτος αοιδός του εξαμέτρου.
Ο Φιλόχωρος ισχυρίζεται επίσης ότι η Βοιώ
έγραψε και το έπος «Ορνιθογονία».
Άλλοι όμως όπως και ο υπομνηματιστής Λιβεράλις,
αποδίδουν το έπος αυτό στον ποιητή Βοίο.
Και τα δύο αυτά έργα έγιναν πιθανότατα
από άγνωστο αρχαίο ποιητή και αποδόθηκαν αργότερα στη Βοιώ.
Το μοναδικό απόσπασμα που διασώθηκε
από την Ποίησή της, είναι ετούτο:
Boeus
Ἐκ δὲ θαλάσσης
κῆτος ἐφώρμησεν
ἔφερεν σχοίνους καὶ ἀκάνθας
ἐπεὶ ἠρώησεν ὁ χῶρος
<ὅταν> ἵππου φωνοῦντος ἀκούσῃ
φεύγει
ἐγένετο δὲ Πανδαρέῳ θυγάτηρ Ἀηδών·
ταύτην Πολύτεχνος ὁ τέκτων ἔγημεν͵
ἄχρι μὲν οὖν θεοὺς ἐτίμων͵ εὐδαίμονες ἦσαν·
ἐπεὶ δὲ λόγον ἀχρεῖον ἀπέρριψαν.
κἀκ τῆς κεφαλῆς ἀπέκειρε τὴν κόμην
καὶ ἀφύκτῳ δεσμῷ ἔδησαν
Ζεὺς δὲ κεραυνὸν
βροντήσας ἀνέτεινε
τὴν κεφαλὴν ἴσχουσα κάτω͵
νυκτὸς φθεγγομένη
σίτου ἄτερ τε ποτοῦ τε
ηὔξατο μὴ κακὸς ὄρνις
ἀνθρώποισι γενέσθαι
αἰεὶ μελετᾷ δὲ πέτεσθαι
Κόων Μεροπηίδα νῆσον
