Καματηρός Ιωάννης, Αστρολογικό ποίημα 14η συνέχεια


Περὶ καταρχῆς ὡροσκόπου.

Ὡροσκοπῶν ὁ Λέων γὰρ τρεῖς μοίρας ἢ καὶ πέντε͵

ὁ δ΄ Ὑδροχὸς τὸ ζῴδιον ἐκ πεντεκαιδεκάτης

μέχρι καὶ τῆς τριακοστῆς͵ ὁ Σκορπίος ἑβδόμης͵

τὴν Ἀφροδίτην ἔχοντες εἴτε καὶ τὴν Σελήνην

κατὰ πολὺ πεφύκασιν οὗτοι πρὸς εὐτυχίαν.

 

Ὡροσκόπος περὶ καταρχῆς.

Σελήνη μὲν ἀσύνδετος Ἡλίῳ σελασφόρῳ

ἀνωμαλίας καταρχὴν φέρει καὶ δυστυχίαν͵

ἀσύνδετος τῷ Κρόνῳ δὲ πρὸς μέρος εὐτυχίαν͵

ἀλλ΄ ἄνευ κόπου καὶ σπουδῆς οὐ γίνεται συντόμως͵

τῷ δὲ Διὶ ἀσύνδετος ταπεινότητας φέρει

τῆς καταρχῆς καὶ δύσπραξιν͵ ἀλλὰ καὶ ἀρρωστίαν͵

τῷ δ΄ Ἄρει μὴ προσβλέπουσα τῇ καταρχῇ σημαίνει

ἀδράνειαν͵ ἀποστροφὴν καὶ χαυνότητα πάντων͵

τῇ δ΄ Ἀφροδίτῃ δύσκολον καὶ θλιβερὰ τὰ πάντα͵

τῷ δέ γ΄ Ἑρμῇ τὴν καταρχὴν ἀπρακτοτέραν φέρει

εἰς χάριτας αἰτήσεως͵ ἀποστολὰς γραμμάτων.

ταῦτα τὰ σχήματα τηρῶν ἐν καταρχαῖς ἁπάσαις

ἀληθῆ τε καὶ ἄψευστον τὴν τύχην εὕροις μᾶλλον.

κακοποιὸς ὡροσκοπῶν͵ ἐν καταρχῇ σοι λέγω͵

κακέμφατον καὶ δυστυχὴν τὴν καταρχὴν σημαίνει͵

ὁ δ΄ ῞Ηλιος ὡροσκοπῶν ἄνευ κακῶν σχημάτων

πρὸς προκοπὴν τὴν καταρχὴν μεγίστην προμηνύει͵

ὡροσκοπῶν ὁ Κρόνος δὲ τοῦτον γέροντα λέγει·

ἡ δ΄ Ἀφροδίτη θαυμαστὸν καὶ τερπνὸν καὶ χαρίειν

δηλοῖ τὸν πυνθανόμενον ἐξ ὡροσκόπου πάντως͵

καὶ λογικὸν καὶ φρόνιμον Ἑρμῆς ὡροσκοπήσας͵

ὁ δ΄ Ἄρης τολμηρούτζικον καὶ ῥιψοκινδυνίτζην͵

ὁ Ζεὺς λαμπρὸν καὶ μέγιστον ἄρχοντα προσημαίνει·

ἐν ἐρωτήσει δὲ μᾶλλον ὁ κλῆρος ὁ τῆς τύχης͵

οἰκοδεσπότης ὁ αὐτῆς τυγχάνει ὡροσκόπος͵

εὐτυχῆ͵ πολυχρόνιον ποιεῖ τὸν ἐρωτοῦντα.

εἰ δ΄ ὕπαυγοι πεφύκασιν ἐντὸς ἡλιοτίδων͵

τοῦτ΄ ἔστι μοίρας δώδεκα ἀπέχοντος Ἡλίου͵

ἢ καὶ τῶν φώτων ἐγκρατεῖς πρὸς οἰκοδεσποτείαν͵

δυστυχῆ͵ γοργοθάνατον τὸν ἐρωτοῦντα νόει.

 

Ἄλλον περὶ καταρχῆς ὡροσκόπου.

Ὡροσκοπεῖ δὲ κύριος τοῦ ἀγαθοῦ τοπίου͵

τὸν ἑνδέκατον λέγω δὴ πλούσιον τοῦτον νόει·

Ἑρμῆς ἑῷος πεφυκὼς ἐκ μέρους τοῦ Ἡλίου

ὡροσκοπῶν μεθ΄ ῞Ηλιον εἴτε καὶ τὴν Σελήνην

ἐν θηλυκῷ ζῳδίῳ τε καὶ θηλυκαῖς ταῖς μοίραις

ἀποσκόπους σημαίνουσιν τῶν ἀναγκαίων τούτους·

ὡροσκοπῶν δ΄ ὁ κύριος ὁ τοῦ ἐννάτου τόπου

ἄνευ τόπου καὶ σχήματος τῶν κακεστάτων ἄστρων

ἀγαθὴν ξενιτείαν γὰρ πέλει τὸν ἐρωτοῦντα.

εἰ δωδεκατημόριον ὡροσκοπεῖ τῶν φώτων͵

εὐτυχῆ τε καὶ πλούσιον λέγω τὸν ἐρωτοῦντα·

ὡροσκοπῶν δὲ κύριος ὁ τοῦ ἑβδόμου τόπου

δηλοῖ τὸν πυνθανόμενον ἐξ ὁμευνέτης τούτου

ἔχειν ἐναντιότητας εἴτε ἀπ΄ ἐχθρῶν τούτου.

ὁ Κρόνος ὢν ἐπίκεντρος ἅμα τῷ Σελασφόρῳ

καὶ τῇ Παφίᾳ σὺν Ἑρμῇ͵ τὸν ἐρωτοῦντα νόει

εὐνοῦχον͵ ἀλλ΄ ἀπόκοπον ὡς ἀπὸ τῆς συνόδου·

῞Ηλιος καὶ Ἀφροδίτη τε πρὸς ὡροσκόπον ἅμα

σημαίνουν τοῦτον ἀσελγῆ καὶ μοιχὸν ἐρωτοῦντα͵

τοῦτο καὶ Κρόνος σὺν αὐτῷ δηλοῦσιν ὡροσκόποι.